Acıya Güldüm

Bedeviysem sevdana
Leyla olur uğrarım sahrana
Yeter ki çöz yüreğimin prangalarını
Dayanamam yokluğuna
Yürek yataklık ederken acıya
Mahşerime su taşıyan
Zula da özlemler büyürken
Yokluğundur yol kesen
Suçsa sevmek
Ortağım cürümüne




Oy sevdasına mahkûm olduğum
Her insanın hikâyesinde
Yardan kalan uçurumu var
Gölgesi soğuk
Boşluğu derin
Bazı yaralar var ki
Derinde
Dokundukça ağlayan
Zaman içerisinde sarmayı öğrendim
Utangaç bir çocuk gibi
Vebalimden sıyrılırken
Acıya da güldüm