Acıyan Gülüşün K/alsın Yüreğimde

Ağlama yar..!
hazin hazin gidersin
dost b/ağına b/ağlama gönlüme kalan sensizliğin

sen bu yaylada gider'misin gönül
bir b/akışın yüreğimde yansa da...
bir k/alışın gülüşü gönlümün zincirine k/alırsın

gül kokar ruhumun derininde
cemalin hep karşımda durursa ben neyleyim gönül
ölürüm yar sensizliğinle yaşar yaşar giderim

sevda dersin kaçarsın
daldan dala konar göçersin
bir de sevgiden dem tutarsın yollarına yaban kalırsın
sevdayı aban yaparsın gönüle çalan k/özün
sonrada yaban gülüne ağlar ağlar gidersin

sen
alışmış düşlere kamp kuransın
dost dersin dostunu satarsın
sen gözüm emek verip yüreğin ateşinle yandın mı

sen sevda tutkusuna düştün mü gönül...
sevda kıyısından geçtin mi g/özüm
belki bir gün gönül yarama d/ağlarsın gönül

yoksun varsın ne yazar ki !
ölümüne tutkuya bağlanmazsan ne çıkar ki sevmek

yolları çamur yağmurlu dağları bozkırına kuruyan otlar gibisin
yaksan duman tütmez bizim ellerin

nadasa bırakılmış tarla gibisin
herşey karaborsaya büyümüş yaban gülüsün
sürümü zor ve çetin yamaçlarda karabasan gider oynak arklara

kalırsın baharı olmayan mevsimlere
tohum çürüdü sevgi yeşermez gibisin
sonrası düğüm düğüm açılır yaraların içimde

acı hüzünler boy verse de acıyan gülüşlerim kalsın sende
gözlerime dert sarma senin iki yüzün karasında
gözlerin arkada kaldı dön bir b/ak s/ana gülüm.

15*09*13*Karataş*