Acıyı Öğrenmek

eğreti bir ilkokul masasında,

kurduğum hayaller gibiydi hayat

hep altını doldurmak gerektiğini

öğrenmeliydim oysa,

ayağı yere basmayı

o zaman öğrenmiştim

.

giydiğim önlükten bilmeliydim

kalan ömrümün

karanlıklarla dolu olacağını

sığ sularda bırakmışlardı bizi

kürek çekmeyi o gün öğrenmiştim

.

böyle hayal etmemiştim hiç,

matematik öğretmenimin

fiyakalı takım elbisesi

değilmiş,

üstümde hayal ettiğim

elbise değilmiş büyümek

fikirleri büyütmekmiş mesele

.

bize öğretilmeyenlerden,

öğrendim gün anlamıştım, aslında

bilenin yasaklı

bilmeyenin fiyakalı olduğunu

.

çıkarı için saf tutanların,

tutkuları için çıkar yol arayanlara

sayıca üstün olmasıydı acıtan,

ve asıl kanatan

bilmeyenlerin, mutlu 

bilenlerin, mutsuz olmasıydı.