Acıyı Tatlıyı Heybemde Taşıdım

seni hatırladıkça gönlüm senle dolardı
ben biterdim sen bitmezdin gönlümde

bu uçsuz buçaksız uzay yolculuğunda
hep seni düşündüm avare günlerimde

iyiliği düşünce sonsuza açılıyordum
acıları darttığımda ağzım bıçak açmıyordu
sevgiye dair ne söylesem acıya karışırdı
aynı beyaz buluta karışan siyah bulutlar gibi

gerçi kimseyi sevmedim
diyemedim
neden mi?
çünkü insanlar doğuştan suçlu doğmaz
insan doğuştan masum doğar

önce neden niçinlerine nefretim olurken
sonra neden olan tüm etmenlere öfkeme sayardım
kendimce düşürülmüşlüğü kişiliksizliği sorguladım
hepte sorgulandığımı gördüm

düşündüğüm bir anlık öfke değildi
heybemde topladığım sevgi acıları
kinim olmasada bilendi içimdeki acılar

sevdiklerimi canda yürekten sevdim
karşılığı olmayan dünyalarda
para puldan medet umanların dünyasına darıldım
dostum
emek sevgiyi doğuruyorsa
ben seni olağanca demeni sevdim

her şeyimi torbaya doldurdum
sırtladım gidiyorum
neyim kalır senden sonra
bir tek sen ve umutlarım..

hatırladıkça
gül kokun tenime dokunurdu
varlık yokluk arasındaki mekan boşluğunda
seni çok özledim

sevdiklerimi düşlerimin arasına aldım yürüdüm
sonrası düşlerimdeki günah keçileri
sevaplarımla itirazlı umutları
senden bana kalan günlerime saydım

acıyı tatlıyı heybemde taşıdım
sensiz yollarda..

01*05*12*Karataş*