Acıyorum

Kimselere acıma.
Acınacak hale düşersin diyorlar.
Elimde değil ki,
Acıyorum ölümü beklenen,
Ve ambulansla götürülen hastalara,
Acıyorum müebbet cezası verilen,
Kelepçeli mahpusa götürülen mahkumlara.
Acıyorum kimseleri gelip gitmeyen,
Dişleri dökülmüş, beli bükülmüş, eli bastonlu yaşlılara.
Acıyorum işte.
İnsanım ben.

Her şeye acıma.
Senin de başına gelir diyorlar.
Sözde değil ki,
Acıyorum kara kışta evlerini taşıyanlara.
Cayır cayır yanan evlere,
Acıyorum serseri olanlara.
Aklını kaçıran delilere,
Acıyorum yalnız yaşayanlara.
Yüreği kanayan terk edilenlere.
Acıyorum işte.
İnsanım ben.

Kimselere acıma.
Sana ne diyorlar.
Bana ne diyemiyorum ki.
Acıyorum pusu kurulmuş,
Öldürülen insanlara.
Acıyorum kanadından vurulmuş,
Yere düşen kuşlara.
Acıyorum sevdiğinden ayrılmış,
Dertlerine içen sarhoşlara.
Acıyorum işte.
İnsanım ben.

Kimselere acıma.
Acınacak hale düşersin diyorlar.
Elim, kolum bağlı kalamam ki.
Acıyorum çöplükten ekmek yiyen,
Yamalı pantolon, yırtık gömlek giyen yoksullara.
Acıyorum al bayraklara sarılmış,
Vatanı için şehit düşmüş Mehmetçiklere.
Yetim kalmış, boynunu büken çocuklara.
Acıyorum kaderine terk edilmiş, hor görülmüş engellilere.
Dövülmüş kadınlara, töreler böyledir diye.
Bekâretini kaybetmiş öldürülmüş kızlara.
Acıyorum işte.
İnsanım ben.