Aciz Beden

Kalıplaşmış yalnızlıgımı bırakırken tozlu raflarda,
pencerelerim açılı verdi seninle daha bir sonsuzluğa
Ve güneş seninle daha bir sıcakken umutlu günlerde
Sonbahar çiçekleri dökerken yapraklarını hüzünlere
seninle elveda dedim bütün kederlere.

Kapıldım bir kere gözlerinin tılsımına
Tutuldum o cennet kokan ellerinin masumluguna
mahkumunum şimdi vur istersen bedenime pranga
ama alma seni benden, alma gözlerimi gözlerinden
Çünkü ben sende hayat buldum,
seninle doydum sevda masallarına
Ve her zerrem ürkek bakışlarında buldu yaşama sevincini
Varlığınla sevdim yokluğunu
yokluğunla sevdim seni
avuç içlerimle öptüm gözbebeklerini
ve sana adadım bu aciz bedeni
sana hediye ettim bu biçare şahsiyetimi.