Ada

mutsuz
bir kalabalığın kuytuluklarından süzüldün
o ada
bir yelken nefesi
asi bir martının kanadında
dönülmez
limansız bir ada
açılır
her yürek batımı
yükünü alan umutlar
kıyılarına dizilir
ada ada
düğümlenir
bir fenerin sessizliğinde
dillenir
içinde yol bildiğin tutsak deniz
hırçın bir dalgada sırtlanılır
yarım kalan söz
o
ana
adanmış
sen özgür ada