Adam
El üstündür elden arşa varana
Adam var ki adamlardan naşıdır
Işdırak zor vurdum duymaz olana
Adam var ki bir taş ondan yahşıdır
Adam var ki çulunu sürüyemez
Kıymet bilip hazır malı yiyemez
Ovasın da koyun kuzu güdemez
Adm var ki bir ordunun başıdır
El içinde ne tufanlar esiyor
Adam var ki ilim erdem susuyor
Söhbetinde bahar gülü açıyor
Adam var ki öz evinin kışıdır
Adam var ki çivisini sökemez
İğne iplik söküğünü dikemez
Alnını terletip belin bükemez
Adam var ki duvarının taşıdır
İnsanın mecliste yeri bellidir
Şehirde şehirli köyde köylüdür
Toprak minnet eder yol ağırlıdır
Adam var ki bir papağın eşidir
Adam var ki okursada oluşmaz
Kendi hayrı kendine de ulaşmaz
Bir bildiyni birisiyle paylaşmaz
Adam var ki adamların nakşıdır
Evet aynen öyle, Çok güzel karşılaştırmalar dokumuşsunuz dizelerinize. Kimi adam vardır dünyayı taşır, kimi adam vardır dünyaya kendini taşıtır. Tebrikler.lhamıınız bol olsun. Saygılarımla.
ne güzel anlatmışsınız tşk.
adam olmak bambaşka bişey demiş şairim,
ne okumakla olunuyor, ne mal mülkle, nede atadan miras,
adam olmak için adam olmayı hak etmek gerekiyor sanıyorum,
aynen ana olmayı becerebilmek gibi,
yani adam gibi adam olmak gerek herhalde,
teşekkürler şair ablam...👍👍👍
Bu şiiriniz de oldukça etkili, mükemmel bir şiir. Duygusu, anlamı, etkisi, özgünlüğü harika. Severek okudum..sevgıler.
Felsefi yönü ağır derinlikli bir çalışma kutlarım selamlar şairin kalemine !!!