Adam Gibi Ölelim

Bu trende kaçtı,
Yine bu şehrin rutubeti çökecek üstüme.
Nefesim daralacak,
Kader bir kez daha alay edecek benimle.
Ben kaçmak istedikçe kokundan,
Kader beni bu şehre hapsedecek.
Çek git...
Söylemesi kolay olmalı,
Yoksa bu kadar kolay söyleyemezdin...
Aşk katilisin,
Hüküm yemelisin,
Müebbet'e kadar yolu var bu cinayetin.

Bu trende kaçtı,
Yine buradayım,
Yine aklımdasın,
Bu istasyonu da sevmiyorum,
Seni hatırlatıyor bana...
Bu nasıl kader?
İsyan yakın,
Çekeceğim isyan bayrağını sonunda,
Takacağım babadan kalma altı patları belime,
Önce sana sonra kadere,
Sonra da kendime sıkacağım.
Adam yerine konmadım,
Adam gibi öleceğim...

Bu trende kaçtı,
Bir gece daha katlanacağım bu şehre,
Tüm sensizliğim üstümde.
Yüreğimde iç çatışma,
Gitmek ve kalmak arasındayım,
Bazen seviniyorum bile kaçan trenin ardından.
Seni seviyorum,
Çıkıp giden bendim,
Ama gitmek isteyen değil...
Bitmez dediğim aşkımız bitiyordu,
Bildiğim en güzel öyküm,
Gördüğüm en güzel rüyam bitiyordu...

Hadi!
Bir kibrit çak,
Bir kibrit çak ki ruhum yansın.
Bir dilek tut ve kıyamet kopsun.
Ölmemi bekleme göm beni,
Son nefesimi vereyim ve karanlık olsun.

Kurtar beni bu çaresizlikten,
Gitmeyi isteyen ben değildim.
Bir kader birde sendin zamansız kurşun sıkan.
Yaşarken ölmüştüm,
Çek git dedin ya...
Canımı aldın benden,
Hayatımı aldın!

Çek git dedin ya...
Sen benim ruhumu vurdun yüreğinden.
Gidin ayaklarım,
Kaçın şu rutubet kokan şehirden,
Göm kalbim aşkı yüreğine.
Sevseydi git der miydi kalbim?
Bu sefer kaçmasın tren,
Bu sefer biz kaçalım bu şehirden,
Çek git dediler bize kalbim,
Bir bidon benzin dök sevdanın üzerine,
Yak sevdayı kalbim...

Unutmalıyız,
Bize yol gözüktü,
Ya kaçmalıyız,
Bu şehrin rutubet kokusundan,
Bu şehrin ayrılık acısından,


Yada sıkmalıyız kadere bir kurşun daha...
Ya kaderi yenmeliyiz,
Yada boyun eğmeden kadere,
Başımız dik;
Seviyorum!
Seviyorum diyerek,
Sen bitirdin bu sevgiyi kader diyerek,
Delikanlı gibi,
Adam gibi ölmeliyiz kalbim...

Biz daha çok tren kaçıracağız anlaşılan,
Bu istasyonda çürüyecek aşkımız.
Sevmiştin biliyorum kalbim,
Çek git deseler de...
Gidemiyorum.
Bu şehir hapsetti bizi ayrılık acısına,
Paşa paşa çekeceğiz cezamızı.
Bir tren ve bir tren daha geçip gidecek gözüm önünden...
Ve ben ne bu şehirden gideceğim,
Ne de seni unutabileceğim...