Adam Olur muyum?

Avuçlarıma alıp yıkarcasına,
Parçalayıp atabilseydim,
Payıma düşen yoklukları,
Böyle eğreti yazılmış satırlar gibi,
Raflara terk edilmiş kitaplar gibi olmazdım!
Açıldıkça sayfaları,
Hüzünlü ve tozlu kokmazdım,
Kırışmazdı bakışlarım, sararmazdı!
Nereye el atsam, kalmazdı elimde,
Dilime dolanmazdı isyan dolu küfürler,
Asi de olmazdım mesela,
Karışmazdı aklımdaki cümleler,
Net olurdu, anlaşılırdı,
Anlaşılmasa da, birileri anlayışla karşılardı!

Nedir hayatın benden isteği,
Ne bekliyor ki benden!
Altını süpürdüğüm ne varsa,
Hala aynı kirlilikte kalıyor,
Görmezden gelemem,
Ben bunu asla kabul edemem!

Ne zaman yazmak istesem,
Yüz binlerce kez isyan cümlesi kuruyorum,
Ben de istemez miydim,
Seveyim, sevileyim,
Sevda şiirleri yazayım!
Kafamı yasladığım bir omuz olsun,
Nefesi yüzüme vursun!
İsterdim elbette ama olmuyor,
Kaç kere niyet ettiysem,
Her seferinde bozuluyor...

Tüm doktorları toplayacağım,
Bir çare bulsunlar bana,
Kaldırıp atsınlar ya da,
Herhangi bir odaya,
Tımarhane uygundur mesela,
Yoksa, kim açar kapısını,
Benim gibi bir meczuba!
Ya da dolaştırsınlar ülkeyi,
Ders olarak okutsunlar,
Örnek olayım yani,
Biraz deli, biraz kani!

Yeter mi peki,
Öfkemi dindirmeye,
Durulur muyum?
Ben her şeyden geçtim de,
Azıcık da olsa,
Adam olur muyum?