Adamsız Dünyanın Kadını
Aklımı karıştırdım.
Bir demlik çay vaktim vardı.
Aklımı içtim.
Bir romanın içindeydim sanki.
Kahraman değildim.
Öyle yazılmamıştım.
Korkaktım iç cebimden hallice.
Ağlıyordum gizlice.
Yazıyordum dillice.
Yolları karıştırdım.
Bir yelkovanlık canım vardı.
Uzadım kısaldım, uzandım kasıldım.
Korktum.
Böyle yazılmıştı çünkü.
Korkmam gerek.
Korkmalıyım.
Saçlarım tedirgin.
Ellerim titrek.
Daha da yazılmalıyım.
Yazıldım korktum.
Unutuldum koktum.
Unuttum burnumu bir süre sonra.
Sebebi sensin ey gözlerim.
Sebebi sensin ey tarihim.
Sebebi sensin iki yüzüm.
Yanlış.
İki yüzüm yok.
Bir ayna var.
Yanlış.
Ayna kırık.
Yüzüm yarık.
Yanlış.
Yerler kan.
Yanlış.
Bir adam öldü
Yanlış.
Bir adam doğdu.
Yanlış .
Bir adam kadını öptü geceler boyu.
Yanlış.
Bir adam kadını buldu.
Yanlış.
Bir adam kadınsızlıktan delirdi.
Yanlış.
Bir adam bir adamı kıskandı.
Yanlış.
Bir adam bir adamı buldu bir meyhanede
Yanlış.
Bir adam sarhoştu.
Yanlış.
Bir adam susamıştı.
Yanlış.
Bir adamın derdi vardı.
Yanlış.
Bir adam kuş vurdu bir zaman
Yanlış.
Bir adam ağladı bunun için.
Yanlış.
Bir adam odasına kapandı gizlice.
Yanlış.
Bir adam cevize tırmandı.
Yanlış.
Bir kadın ona aşağıdan baktı.
Yanlış.
Adam ağaçtan atladı.
Yanlış.
Adam düş gördü.
Yanlış.
Adam öldü.
Yanlış.
Adam kadının dudaklarına gömüldü.
Yas için geldiler fi tarihinden uçakla.
Babasının çamurlu çizmelerinin üzerine bastılar
Ağladılar avuç avuç.
Akşamdan kalma efkar köpekleri.
Toprağına işediler adamsız dünyanın adamının
Sonra kadın uzattı ellerini
Kilometrelerce uzaktan
Adam doğruldu topraktan
Toprak olarak
Öptü kadının ellerini
El alemin dediğine göre
Ölme,dedi kadın adama
Adam ölmedim, üşüdüm sadece demişti.
Sardı adamı kadının elleri.
Elleri kadın sardı.
Adamın elleri kadındı.
Saran kadın adamdı.
Böyle bir şey yaşandı işte.
Adam ölmemeye yemin etti o gün.
Ancak bir daha da ayrılmadı kadının dudaklarından.
Kadın küfretti bir gün.
Adamın yüzü kızardı.
Kadın dua etti .
Adam güldü utanarak.
Kadın sigara yaktı bir gece.
Adam boğuldu.
Kadın korktu.
Adam uçukladı.
Kadın adamı aldattı.
Gözlerini kapadı.
Bir romanda yaşandı bütün bunlar.
Adam vardı.
Kadın vardı.
Ben vardım.
Korkaklık vardı.
Sokaktı.
Sokakta iki katlı bir evin
İkinci katında sayfalarca.
Kadın bir gün öldü.
Adamın çaresizliğine gömüldü.
Kulaklarımdan tuttu adam beni
Sokağın mazgalına attı.
Cinnetliydi.
Romanda ne var ne yoksa
Parçaladı
Kırdı
Yaktı
Yıktı.
Ceviz ağacının kovuğunda
Bir silah buldu adam.
Cümlenin sonuna doğru koştu
Noktayı silahına doldurdu
Kafasına doğrulttu.
Eli titremedi adamın.
Bir ayna vardı.
Doğru.
Aynada iki yüz.
Doğru.
Ayna kırık.
Adamın yüzü yarık.
Doğru.
Yerler kan.
Doğru.
Adam öldü.
Doğru.
Yazarken bu da neyin nesi dediğim ruh halim işte tam olarak buydu. psikolojik daralma... daha güzel ifade edilemezdi, teşekkür ederim şair hanım.
Tiradı yoğun bir sahne gibi, dar ağacına asılı iki satır...
Psikolojik daralma...
Tebrik ve sevgiyle...