Adem'den Bu Güne Kronolojik İnsan Güncesi

insan doğmakla başladı masal...

lütfundan önce sev diye üfledi Tanrı
sevilecek ne çok şey var bak etrafına
paylaş...!



Benim vekilim sensin ona göre
ama sakın olaki çocuklarının hakkını yeme...!




yabani bir varlıktık önceleri
ama ne bulursak beraberdik
matematik bile yoktu daha
ama iki elma üçe tam bölünürdü mesela.
düzen vardı dünyada
yiyeceğimiz kadar vururduk
Tükenmiyorlardı
çünkü bereket vardı
evet Tanrı çoktan yaratmıştı kibriti ve biliyordu
ama biz ne zaman keşfettik o kırmızı ateşi
işte o zaman yaktık kendimizi...!





yaşa diye göndermemiş miydi Tanrı
ye iç rahat et Adem gönlünce
sevmek diye başlardı her kitabın önsözü
fer fecir aranmazdı insanların gözlerinde
konuşamıyorduk belki evet
ama işaretle olsa da paylaşıyorduk yine de
ve nasıl söktük o hecelemeyi
nasıl icat oldu o zamirler sıfatlar o zaman işimiz bitti


benim ...senin değil ....bizim ...


___ama benimde hakkım olmalı ben de insanım
_hadi ordan Tanrı böyle sarı çekik gözlü insan mı yaratır
___ama o Adem benim de dedem
_git hadi işine
_rengine bak bir kere gündüz feneri gibi!
_git ormanına sen kara zenci..
_buraları bana Tanrı verdi sor istersen
_hem şikayetin varsa git mahkemeye...!

(işte bir tek bu hiç değişmeden kaldı sizlere)


işte çişten kesilince oturduk Tanrının yerine
burası dünyaydı ve bizimdi ama ettik içine...!


memeden kesildik mi başlar koşturmaca
ne bulabildiysen doldur cebine
ya öteki onun hiç hakkı yok mu
ya Tanrı!
günah!
boş ver işine bak sen
biz insanız yarınları yerken dünlere bakmayız...!



aslında ne yaptıysak sizler içindi
önceleri ütopik eylem ,ironi filan derken
denizlere doldurduk bir dünya yalan dolanı
yemyeşildi şimdi boz tarla güzelim dünyayı
yetmedi kuruttuk kökünü
bir sürü adı bilinmedik hayvan vardı
nesli tükensin diye yaratılmamışlardı öyle diyordu Tanrı...!



sonra giderek medenileştik
kalabalıklaştıkça toplum vekillik de zayıfladı
hayvanlardan çok üredik mesela
ya da onlar azaldı!
ve kolay olmadı elbet!
tüm canlılara zorla kabul ettirdik yeni Tanrılarını!
istemeyenler de silindiler coğrafyadan
biz mi!
Tanrı!
biz medeni insanlarız artık
Tanrı bizim işimize karışmaz...!



kestik saçı sakalı
kurulduk aslında hiç kimsenin olmayan emanet dünyaya
nasıl başladık tüketici hayata
ondan sonra kalmadı işte tüketecek hayatlar bir daha...!
dedim ya ;


insan doğmakla başladı her şey aslında..
insan olamamakla tükendi o güzelim masal...
Tanrı mı
evet evlat!
inanmadık ama maalesef var...!





ToprağınSesi