Adı Aşk (olsun) Bu Şehrin

/ I /

Bir şiir olurken sevgilinin gözlerine
Hisarında bu şehrin
Bir aşk doğuyor necid çöllerinde
Saba rüzgârlarına ısmarlanmışta
Usulca boğazına dökülmüş bu şehrin...


Kirpiklerimde saklarken şühedaların afakını
Aşkı doğuruyor bu şehir gözlerime
Suları zemzem oluyor dudaklarımda
Mehtabını içerken bu şehrin...


/ II /

Ben bir bedeviyim bu topraklarda
Kumdan evlerim var benim
Her bir odasında saklarken namımı
Bu şehrin tarihi doğuyor satırlarımda
Haysiyetsiz kalıyor şiirlerim...


Ruhumu okşuyor umutları pespaye bir kadın
Bu şehri takmış gerdanına
Gözlerinden seyrediyorum boğazı
Ve göz kapaklarından uçan martıları
Vahalardan esen Aşkı da var bu şehrin...


/ III /

Umarlarım üryan iken bir çift yeşil gözde
Bu şehir visal bana
Alyuvarlarımda doğmaya yeltenirken aşk
Kız kulesi giydiriyor bana, haliçte saklı sevdamı
Bilirim ulvi aşkı var bu şehrin
Med- cezir sularında saklı...


Kuşların nefesini dinlerken Eminönü'nde
Gülhane'den seyrediyorum sükûnun ahengini
Tarumar adımlarla atarken kendimi Sirkeci'ye
Sol yanımda hiç bitmeyen
Huzurunu tadıyorum bu şehrin...


/ IV /

Kimsesizliğimi dinliyorum bazen Bakırköy'ün sahilinde
Avuçlarıma düşüyor,
Işığını kaybetmiş birkaç şark-ı Sitare
Ve üşüyorum ansızın
Babasını yitirmiş çocuk gibi düşlerde
Kaldırımlarında saklı yalnızlığı da var bu şehrin...




Bir tütün sarınca Balat'ın tam ortasında
Dertlerimi döküyorum denizine
Avuçlardan içilmiş bir tövbe misali
Ve çığlıklarını boğazıma siper ederken balıkların
Anlıyorum ki bu şehir bana
Aşk visali...