Adı Hayattı...

Hangimiz konuştuğumuz kadar özel olabildik,
Söylesene;hangimiz adam gibi, yalansız sevdik.
Hep sorguladık sevdiğimizi, hep yargıladık,
keşke,, keşke birazcıkta olsa anlamaya çalışsaydık.
Varlığında kıymetini bilmediğimiz sevgiliyi,
yokluğunda haş-a ilah yaptık.
Severken tozpembe söylenirmiş meğer cümleler,
insanı, kendine getirirmiş bazen ayrılık...

Hayatın aşka dair o kadar çok güzellikleri varken,
hep ottan böcekten ibaretti muhabbetler.
Aşırı kıskançlıklar, kur yapmalar felan derken,
sonra bahaneler başlar ve yorulur yürekler.
Herşeye eyvallah dedikte bir tek gururumuzdu yenemediğimiz,
sanki dünya hep bizim etrafımızda dönüyor sandık.
Oysa ne fırtınalar kopuyordu içimizde de yinede haykıramazdık,
adı hayattı; gecesinde uzandık, gündüzünde uyandık.