Adı Konmuş Ayrılığın

Kimi zaman ağlamak gelir içimden
Kimi zaman gülmek
Kimi zaman saklanırım kapılar ardına
Kimi zaman pencere önünde hıçkırıklarım

Şaka yaparım bakarsın çocuklara
Kimi zaman köşe başlarıdır evim
İzin vermez yüreğim ellere
Ama tebessüm eder gururum

Kimi zaman yeni doğmuş bebek kadar masumum
Kimi zaman kucaklaşır nefretimle nefretin
Kimi zaman yaşlarını gizler gözlerim
Kimi zaman aynalarda yüreğim

Kimi zamansa duvarlar arasına sıkışır yalnızlığım
Kimi zaman hücreler bile bol gelir sorulara

Unutulmaz edalar verir gözlerim
Yalnızlığımı çağırır ellerin
Kimi zaman unutulmuşlar sahilindeyim
Beklerim vuslatı
Adı konmuşken ayrılığın