Adı Sanı Olmayan Dizeler

En zifiri karanlığında akşamın
Bir geçmiş yolculuğu
Yelkenlerimi rüzgarla dolduran
Ve beni  derin dalgalarda
Delicesine çırpındıran

Yakamoz misali aydınlatırdı adım
Hüznün kar gibi kapladığı yolları
Kapıma uğramayan yalnızlık
Şimdi geliyor koşar adım

Uyudum ve yorganıma bir çentik attım
Tavana çizdiğim tüm düşler parlardı
Önceden ışıklar vardı, yanardı
Yıllar geçtikçe onlar da karardı

Kaybetsem kimliğimi yok olmazdı sanım
Yaşlarımın kıymetini
Uyandığımda anladım