Adı Sen Olan Yerler

iki sesliyi çıkarıyorum adından
üç noktalı sessizliğimi vuruyor
kalemin kurşunu
iki satır arasında
dalıp gidiyorum suskunluğuna
soru işaretlerinin
bitememişin beyazını siliyor
kara kömür
seni yazıyor
bir kaç virgüllük zamanlara
altalta
yanyana
altüst(e) ..

kırık kalem uçlarımda
düşakıntısı ıslaklığı
aldırmıyor dizelerim,
surat asmasına yalnızlığımın
sahaflarda eskiyor iç çığlıkları
bardaktan boşanan kimsesizliklerin
tek sayfalık yaşamlarda
önsöz sen
son söz sen
kalem akpak
beyazı sararmış düşlere inat
kağıt nemli,kağıt ıslak
her şiir bitince
adı sen olan yerlere gidiyorum
susunca gece
yolum sen oluyor
yüreğim yürüyünce..



suadiye.2008