Adı Şiir

Her sabah sessiz başlayan fırtına gibi kalkmaya alıştım sanırım.
Gözlerimi güneşle tanıştırdıkdan sonra,
Saç diplerime inen acıları ayıklıyorum.
Eklem yerlerime bile inen sensizlik yatağımdan kaldırmıyor beni.
Sensizlik bi yaşam stili haline gelmiş,

Tüm olumsuzlukları sensizliğe,
Mutlu bir anımı ise şükredişime bağlıyorum.
Zaman aynı düşüncesiyle ilerlerken ''
Dur! o daha gelmedi diyemıyorum.

Söz geçiremiyorum hayallerine,
Seraplarına göz yummak zorunda kalıyorum.
Acınacak halde karşımda duran yüzüme,
İki üç tane yalancı tebessüm ekleyip
Devam etmek zorunda kalıyorum günüme.

Yalanlarla geçiyor dakikalar,
Sabahımı geceye bağlamak ise,
Ömrümden ömür alıyor adeta..
Kafamda kurduğum büyülü cümleleri derleyip topladıkdan sonra,
Belkide adı şiir bile olmayan
Ama benim duygularımı kağıda kustuğum cümleler meydana geliyor