adı yasaklı

kirpiklerim harlanıp

gözlerim alev alırken

boğazımda yumru bakışlarım...

duvarlara inen her darbe

kulaklarımda çıtırtı

eni konu tenimden

üstelik bir de diplerinden...

görüşümü sindirircesine yüreğime...

dilimin ucu susmalardan bir demde.

tam oraya dolanmış molozların pası,

işte mecalsiz dizlerimde fermanın gizli tadı...

bir adı olsa, söylesem hatırlansa

en azından hatırlatsa

hatırlamakla ilgili bir şeyler olsa...

ah bir de şu unutacaklarım olmasa...

buradayım şimdi ve tek başıma

bunun adı yasaklı, sırlıydı oysa...

  ~ayça~

nisan 2014