Adı Yok Bu Sevdanın

Bilirim sen gülmediğinde
Ağlar benim şehirlerim

Sert rüzgârlardı
Savrulduk iklimlerin ihanetinde
Ve yanarken tutunduk can havli ile
Parmak uçlarımızdan
Sen yaralı ben geveze
Ne bir ortak yanımız vardı
Ne de bir kelime aşk

Sen düne pişman yanıkları yüreğinde
Zaman işkencesi gören sabırsız
Öyle gülerdim ya sana insan unutmaz mı diye
Unutmazmış
Unutamazmış
Sevmeye görünce bir kere

Sen her seferinde kessen de yüreğimden bir parça
Yine de utangaç yaşlarımı saklayıp
Kapındayım işte her gece

Acemiliğime ver diyorum
Aldırma sen
Aldırma diyorum ya
Biliyor musun sana benziyorum sanki
Sevmenin her adımında
Gülen gözlerin arkasına sakladığım
Fırtınalı denizlerim var artık
İçimde zebaniler ve azap mahşeri
Yine de her sabah olması beklenen
Cennet düşü ile kalkıyorum güne
Ama yine her gece hicranlı yaşlar
Ve başlayan karanlık ağlayışlar

Adım yok
Senden kimliksizim
Ne zaman koysam elimi yüreğime
Avuçlarım içemediğim kanımla doluyor
Zaten göğüs ağrılarımda arttı
Ne tarifi var ne ilacı
Ölümü de sevmeye başladım
Öldürmeye çalıştıkça içimdeki beni


09.08.2013 / Şair-i Gülhan...199