Adım Defne

adım defne,
herhangi bir anlamı yok, sadece bir ağaç ismi
nereden geldiği konusunda hiçbir fikrim yoktu,
ta ki kendimce yaptığım bir araştırmanın sonucunda
yunan mitolojisinde ona dair bir hikayenin olduğunu öğrenene kadar.
hikayede şöyle deniliyordu;
yalnızlığı seven bir kızın ismiymiş,
bir gün tanrı apollo bu kıza aşık olmuş ve onu çok istemiş,
konuşmak için yanına gitmiş,
ama defne korkmuş ve kaçmaya başlamış
koşmuş olabildiğince ondan uzağa,
var gücüyle atmış adımlarını hiç durmadan
ve en sonunda yorulmuş,
artık kaçacak gücü kalmamış,
kaçamayacağını anlamış artık,
ve o an çaresizce şöyle dua etmiş;
"Ey toprak ana! beni ört, beni sakla, kurtar"
ve toprak ana onun çağrısına karşılık verip,
onu bir ağaca çevirmiş...

benim hayat hikayem de pek bundan farklı değil,
yalnız bir kızım,
hayatımda kimse yok,
peşimden gelen ve beni sevdiğini söyleyen biri yok,
sadece annem var benimle beraber yaşayan,
hayattaki tek dayanağım o,
babamı trafik kazasında kaybettim,
ben yeni okula başlamıştım
ve beni okuldan almak için gelmişti,
dönerken yolda trafik kazası geçirdik,
ben kurtuldum,
ama babam kaza anında çoktan can vermişti...

günlerim sadece beklemekle geçer,
arada bir bir şeyler karalarım,
kitap okumayı çok severim,
evimde kendime ait bir kütüphanem var,
çokta sosyal bir insan değilim,
annemle arada bir mahalledeki parka çıkar dolaşırız,
pencereden izlerim hayatın akışını genelde...

insanlar beni pek tanımaz,
pek önemsemezler,
ama ben onları çok iyi tanırım,
karışırım aralarına bazen,
sokulurum hayatlarına,
hiç dokunmam,
hiç konuşmam,
bilmezler beni,
hiç fark etmezler varlığımı...

ama ben iyi tanıyorum onları;

yaşadıkları güzel şeylerin farkında olmayan insanlar,
kötü yaşantılarının farkında olup da hala öyle yaşayamaya devam eden insanlar,
sevdiklerinin, sevenlerinin değerini bilmeyen insanlar,
değmeyecek bir şey için bir birilerini kıran insanlar,
iyi insanlari kötü insanlar
kötü oldukları halde iyi olduklarına inanan insanlar,
gidenler, gelenler
sevenler, sevmeyenler
kaybedenler, kazananlar
bağımsızlar, bağımlılar...

en can alıcı kısım da bağımlılık benim için,
tamda bu kısımda içim acıyor, çünkü
herkes bir şeylere bir şekilde bağımlı;

bazı insanlar sigara içerler bırakamazlar, bağımlıdırlar
bazıları ise alkol kullanır bir türlü bırakamazlar, bağımlıdırlar
bazıları çalışırlar para kazanmak için işlerine bağımlıdırlar,
....
kimisi de aşıktır, çok sever bırakamaz sevdiğini
bağımlıdır,
vesaire,

bense tekerlekli sandalyeye bağımlıyım, çocukluğumdan beri
bırakamıyorum...

adım defne...