Adım Fazlalıktı Adında Bilirdim

Adım fazlalıktı adında, bilirdim.
Kirlensin istemezdin lal dudakların adımla.
Zor olurdu sana adımı anlatmak...
Yüreğin kazınırdı,
Kalbin kızarırdı beni sana sorduklarında.
Ağlardı bir bir hecelerin, düğümlenirdi
Hem de öyle bir düğümlenirdi ki, kimsesizliğin;
Mutluluğun duasını arardı.
Ben yoktum çünkü...

Anla, sana seni yazıyorum işte...
Mühürsüz mektup gibiyim, sahipsiz.
Her kalpten yine sana dönüyorum.
Alışık değilim sensizliğin sarp yamaçlarına.
Dalga gibiyim kendimi kendime vuruyorum
Yine sende buluyorum kendimi...
Sensizliğimde.

İşte yaşayamam bir aşkın nefesinde;
Öyle utangaç, öyle deli dolu...

Sana baştan yazıyorum kendimi...
Sensiz olmaz, anla...işte.
Eşlik edemem sensizliğe...
Canımın yüküne katlanamam.

Şimdi ölü bir şehrin duvarları gibiyim.
Her cesedin nefesi ciğerlerimde, sevişiyor...
Sensizliğin kıyametsizliğindeyim.
Ömrüm kendime yeterse ömürdüm sensizliğin yarinde
Tedavülden kalmıştı gözyaşlarım.
Deprem mi, sel mi, yıldırım mı?
Seni damlatmıştım gözlerimden seni...