Adım Ol

bilirmisin insan nasıl unutur kendini...
çığlık çığlığa bağırır da nasıl duymaz kimse sesini,
bilir misin insan nasıl nefessiz kalır onu görünce,
tüm kuşlar onun adıyla öter,
güneş sırf onun için doğar o gün,
gökyüzü mavisini ona borçludur,
gözlerinde ki cennete ömrümü verdiğim,
yar dediğim,
yarim...
bilir misin nasıl sevildiğini...?

bilir misin nasıl unutur insan kendini,
saatin kaç olduğu, güneşin nereden doğduğu önemli midir onu görünce,
insan hep böyle mi olur candan sevince ?
bir yudum su ferahlığına değmez mi sana dokunmak,
gülüşündeki masumluk değişilir mi dünyaya ?
tüm sokaklar senin adın,
tüm çiçekler senin kokun kokmaz mı ?
gözlerindeki cennete ömrümü verdiğim,
can dediğim,
canım...
bilir misin nasıl sevildiğini... ?

ömrüm ol...
yaşadığım günüm ol,
gündüzleri bitir gecem ol,
dilimden düşmeyen üç hecem ol,
sen ol,
hep ol,
varsın yarında bizim için doğsun güneş,
kuşlar bizim için ötsün bu sabah..
şiirim ol seni yazayım dilden dillere...