Adımı Sen Koydum

Yalnızlığı, kimsesizliği ihbar eden,
gecelerin yabancısı değilim...
saatlerin yaralı,
şuursuz zamanlarda,
anlamını yitirmişim,
yaşamanın ve ölmenin...
karanlığın zifiri boşluğuna kilitlenen,
gözlerimde
umutların fecir bakışlarında,
çaresizliğe bile isyansızdım,
ıssızdım...

tükeniyordum...
tüm güzelliklerle,
düşlerimle uçurum yolcusuyken,
ruhum, benliğim...

ve ben aklında yer etmişken,
kederin hüsranın
varlığınla karşı karşıya geliverdim
uzanan ellerine tutunduğumda,
iliklerime yayılan bu ısı neydi?
neydi bakışlarına düştüğüm cemre ?
gecelerinde aydınlık olduğunu söyleyen
neyin sarhoşuydum böyle?
çözümsüzdüm...

yüreğine indikçe alışık olmadığım
o ulvi sevginin aynasında beni bulmak
sonsuz hazzını yaşamak
sevmenin sevilmenin...
korkusuzdum...

Sevdiğim ahhh
şimdi mesafeler hasretle gülümserken,
biz aşkın göz yaşlarında,
ıslanan mutluluğun dansında,
çocuksu sevinçler içindeyken,
ben yine vuslatın vasiyetiyim...
yalnızlıkların...
haykırışların...
sessizdim...

ve bilesin ki irem gözlüm
sevdanın menekşe bekleyişlerinde doğdum
kimliksizdim,
adımı sen koydum....


Meryem ASLAN