Adın Dağlara Vurmuş/ Kaybolan Yıldız Seli

ey zülüm !
zülmün aklamaz ölüm
sardığın yer gök olsun
k/oydunuz yad elin pençesine

derdin dermanı biter s/andınız
bildiğiniz yok olur k/andınız
unutulur s/andınız
vahşetin adresi kalır b/ağına

her insanlık darağacında asılı
göçlerin yüreklerini ne sandın
resimlerde kalan anıların hüzünlü acıları

batıya mezarı kazılan
doğuya ayakları uzanır
eserler tanık toprağın tarihi
yıl bin dokuz yüz on beş
yirminci asrın yarısı
yalnızlığın hatırda s/olan
yok oluşun haritası k/alır
acılar gömülmüş toprağına
kemikler sızlar

gönülden kopan acıların v/ahların
geriye manzaralı hüzün yürek sızısı
kaybedilen mahsumiyetin yok oluşu
duyuldu cihana

adım dağlara vurmuş
tüm bedenim sığmaz
yüreğim her nefesinde çiçek solar
tarihin kahramanlık yazmışsa
destanlaşan acıların hüznü

dilim yasaklanmış yollarına
cam kırıkları döşenmiş yürüyorum
yalın ayak yollara yürüdüm

dilim yalın ayak
yüreğime düşen yarına dair
treni vakitsiz bekleyen
istasyonda biletsiz yolcuların
umuda kalmış yollarına kaldım
ayrılık göçü zamana yayıldı

fikirlerim gölgelerin kuyusuna
kuyu dibinde gögesiz yerde
onu bende alamadınız
umudu düşü hasretimi

içimde filizlenirken
dal budak büyüttüm her olmazın yemini
yürüdüm gece gündüz herhalinde
giden gitti kalanlara selam olsun

anıları rehber olsun
bir özgürlük bahçesine konulur
anıt say her gönüle...
bedenim y/anmış toprağıma

nice yiğitler elleri kelepçeli
mezarı demirli sandık
anıları yolumuza aydınlık s/açtı
her kaybolan yıldız s/eli

*adın dağlara vurmuş ...
kaybolan bin yıldız seli...*

26 Kasım*11* Karataş