Adın Eksilmesin Dünyamdan

Temmuza yelken açmışken senli bir hayalin gölgesinde
Eylüle dönüp;
Dökme yeşeren yapraklarımı
Kuruyup düşersem dalından
Yaşamak aklını yitirir.


Oysa beyaz bir sayfada gözlerine yazılmış destanlarım vardı
Yitirilmiş bir geçmişin geleceğini toplamaya yeltenmiştim
Sözlerim vardı söylenecek
Sevgim vardı saçlarına asacağım
Şimdi...
İzbe bir sokak ortasında
Yağmuru dinmeyen yalnızlıklarım,
Sensiz yarınlarımın intiharlarını planlamakta

Düşümden çıkıp yüzüme düştüğün an aldanmıştım aslında...
Bir ayağı kırık masamda aşkın işi yoktu
Sofrası kurulmayan bir evin
Yatağı soğuk olur.
Bu yüzden aklı başında sevdalar benden uzak durur.

Damarımda gezen kan misalidir yaşadığım aşk
Ne söküp atabilirim seni
Ne mutlu olmanın çocuklarını büyütebilirim
Bilirim, her gece sabaha gebedir
Nefes almaktan vazgeçmişken bedenim
Adıma düzenlenmiş ölümleri ceplerimde taşırım.

Hadi
Vaktin doldu.
Beni terketme saatidir...
Üzülürüm diye üzülme bahar gözlüm.
Sen,
Ellerimle büyüttüğüm masum hayallerimin
Deniz kokan kadınıydın.
Ben,
Kıyında gelmeni bekleyen kum tanesi
Çek beni içine
Yok olayım.

Sende var olmayı hayal ederken
Yokluğunda yok olmak düştü payıma.
Razıyım.

Ne olur uzat yokluğunun pamuk ellerini
Bir an tutunayım sıkıca.
Ben seni yokluğunda da severim

Yeterki...
Adın eksilmesin dünyamdan