Adın Güneşim Olsun

Çığlıkları duyarlar
kim bunlar demeyin
kana doymazlar
görmezler...
onlar çiyanlardır...
aşımıza göz koyanlardır. )(M.G.)

artık yazmasam diyorum
yaşamın uçsuz bucaksız sonsuzluğunda
ani düşüncelerimle kalkıyorum
yürüyorum

bir iki adım atınca duruyorum
gökyüzüne bakıyorum
sen görünüyorsun içimde kayboluyorum

gecelerin yıldızları düşüyor yolumun üstüne
bazen basar olurken sen sönen yıldız oluyorsun

yalancı insan yalancı baharlara boyanıyor
peşinde koşan insan varsa da yok s/ayılan
artık bana ölüm yok
sen oldukça..!

hep Eylül e kalan güz dili ayazlara
güneşin ısısıyla ısınan gecelerin dili olsaydı
gönlümün dilberi duysaydı
haberin alsaydı ölümüne koşardın bilirim

ne fayda içimin tutuştuğu alevleri sönmesi
hani yeminimiz
hani umudun taşına bir duan olacaktı
hani solmayan çicek olacaktın

gecelerde saçlarıma yıldızlar konduracaktın
sönen yıldız ardında gözlerim ağlayacaktı
acıya razı olan sessizlğine gezinirken yüreğim seni s/aklardı
acıların kol gezdiği yorulmaz bildiğimle koşuyorum ardında

yaşam umuduna ölüm sancısı sararken
zincire vuruldum kelepçeli ellerim
lal olan dilim konuşmazken mahkumdum yinede sevdanla düşmedim
hiç bir güç dayanamadı sana düşkünlğümden

yeter
bese yeter dedikçe
gel
ölümde olsa rüyalarımızla el at yürek yorgunlarına

uzat elini bir gel rebere k/alsın
adın güneşim olsun

22*09*12*Karataş