Adın İçimde Yürürken

bu sevgi ikimize fazlaydı
taçkın sularda yüreğimiz yanarken
kaynayan sularda ateşin aleviyle ısınırdık

bu şehir bize uzak yollarına koşarken
sen her vakit içimde yürürüyordun
acıyan gülüşlerimizle anlamını yitirmişti
artık biz zamana fazlaydık hiç bir yere sığmıyorduk

dolu yüreğimizle taşıyorduk her uyanışımızda
sabah hasreti bitmiyordu uzaklara
nazar değmesin diye adını aklımda tutamadım
kanadı kırık kuş sesi duyulunca yetik aşkın şarabına kaldık

yakamozlar sahilin öbur yakasında
yalnızlıklara konuşurken bize dolaşırdı tüm kalabalıklar
ikimizde yandık küllerimizle rüzgara savrulduk

yüreğim isyanlarda bir sesin hasretine düşerdi
dağlarıma açılan yollar isyan günü beklerken
yollar çamur sıçrardı ayak diplerinden gönül yaylasına
sonra yağan yağmurlar sele dönerdi

hep içimizde biriken sulara kapıldık
aktık...
aktıkça dualar beddualar kapladı odamızın duvarları
gözyaşı nemi görünmez sellere döndü

yalan aşklara kanarken de küllere savruluduk
bu kent ikimize fazla buralar bize viran bağlarken
kurda kuzuya yem olmasın ikimizin aşk duaları

korkum pervaneye dönerse cesaretinle sevginle
yağ yağmur seline karış boğulsanda derin denizde
boğul ki aşkın en amansızına düşmüş desinler

düş yollara yalın ayak sür izleri
yorgun hallerim dumanlı dağlar ardında
koş koşabilirsen yollara koyulurum adın içimde yürürken...

09*10*12*Karataş*