Adin Yaşamaktir Senin

Hangi güzelliği izlesem suskunum sana
Yüreğimin boşluğunda bir ah kadar suskun
Özlüyorum seni masmavi bilemezsin asla
Oysa haykırabilsem aydınlık bir geleceğe
Kaybolur nefesim yaşanmış ve paylaşılmış ne varsa

Yasak kitaplar gibi duruyorsun hep karşımda
Tek tek saysam yıldızları umudun bittiği yerde
Rengi solar gecenin sus hiçbirşey konuşma
Tutsak bir sabahın ayazında gülüşünle gel bana
Saçlarından umudun yağmurları süzülsün yanağına
Son kez ellerinde tutuşsun yüreğim
Son kez gidişimde gözyaşlarımda boğulsun sevda
Fırtınalar kasırgalar hiç dinmesin
Bu kez ölüm beni kapıda beklesin

Gelirim elbet bir çocuğun hayata dair düşleriyle
Bir kuşun kanatlarındaki özgürlük gibi ürkek gelirim
Yağmurlar yağdırırım sevda yüklü ormanlara
Bir çiçeği toprağa olan sukuneti gibi severim

Adın yaşamaktır senin yaşatmaktır asaletin
Doğan güneş kadar masum asi bir nehir gibisin
Ilık bir bahar rüzgarından düştün gönlüme
Neresinden tutunsam hayata sonunda her tarafı yine sendin

Yürüdüm caddeler boyu sonsuzluğa
Açıldıkça eskiye ayaklarımda birikti yorgun yalnızlığım
Şehre küskün bir kalbin hüznünü gizledim hep koynumda
Alışmak öyle hiç kolay olmuyordu tutsak bir hayata
Masmavi bir gökyüzü yapmıştım oysa avuçlarımla
Akşam olunca gözlerime yıldızlardan aydınlık ısmarlardım
Koşuyordum karanlık da olsa yüreğindeki kuytuluklarda
Tükenmek bilmiyordu hevesim daha fazla ıslanırdım
Islansam yağmurlarda tüm gün ne yazar ki
Resimlerini asıyorum tablo gibi bütün sokaklara

Sen kokuyor şimdi dolaştığım bütün yollar
En çıkmaz sokaklarda bile göz göze gelebilkiyoruz
Ne iklimler eskitebiliyor seni nede nazlı baharlar
İçimizde hiç doymayan bir sevda besliyoruz
Nasılsa herşey bizim ey aşk sana geliyoruz