Adından Bile Korkuyorum

paylaşmaktır insanoğlunu mutlu eden
kederden huzura götüren
peki
bu üzüntüler , perişanlık neden ?

korkuyorum
anlamsızca geceler boyu ağlıyorum
talihe bağlanmış bir yorgunum
dertlere boğulmuş
kahrolmuşum

paylaşsamda karşılıksız, anlamsız
bir çözebilsem kendimi
sevgisizlik yedi bitirdi içimi
karşımdayken bakma , konuşma
oof off
avutabilsem kalbimi

ağladıkça yazıyorum belkide bu yüzden susuyorum
fırtınalar kopsada yazdığım her satırda
çaresizliğim sensin kördüğüm oluyorum
yine ziyan biçimdeyim kahretsin, içiyorum

çok ortamlar gördüm bir güneşi bulamadım
bir girdaptır dört yanım yoruldum çıkamadım
biraz süslü oluyor belki ama
seni gördüm göreli kimseye bakamadım

kararıyor yeşil gözlerim titriyor ellerim
her nefes alışta bir gülüşüne hasretim
belkide çok sitemkar isteklerim
zaten oyun misali farklıyız güzelim

bu kelime beni hayatımdan edecek
her yeni güne isyanlar eklenecek
kimse bilmeyecek ama herkes imrenecek
çünkü bu aşkım ömür boyu sürecek

peki sen gerçekten severmisin
yada farklıyız der gülüp geçermisin
sen;
dualarımın hıçkırıklarımın gölgesindesin
boşa yansamda külüm bile sensin
o kadar boğuluyorum ki gülüm karşında
gelecekse bir çift söz yada ecel gelsin
gönül bu sevdi işte ne dersin
belki sende dolusun ama çaresizlik
kahretsin

ne şiirler yazdım sahte gönüllerin ardından
hiç birinde can yok damarımdaki kanımdan
oysa seni seviyor , görüyor ama susuyorum
farklıyız be güzelim
adından bile korkuyorum........

5 nisan 2009