Adını Arayan Şiirler 15

- Ağlıyorsun… Neyin var?

-HİÇ…

Oğlum öldürüldü… Kalbime… Kalbime gömüyorum doğduğu günü

Parçalanmış cesetler arasında arıyorum

Kızımın yüzündeki sevinç izini

Dakikada yüz kere… Dakikada yüz kere…

Sevgilimin kalbindeki iflah olmaz yaraya basıyorum kalbimi

Yaşam öpücüklerim çaresiz ve yorgun

Aşka hayat veren öpüşmemiz geliyor aklıma -utanıyorum-

Kalbim kırık… kalbim fena halde kırık…

Korkuyorum… Az bi yakasını salsam…

Az bi gözlerimi kapasam… Ya sağlam bir ağaca asacak

Ya da “tak” diye kendini vuracak kalbim…

Renkler ölüyor… Renkler… Gökyüzünde kuşlar… Denizde balık

Dağlarda kar… Tipi… fırtına… Rüzgâr… Bulut, yağmur ve güneş

Börtü böcek bütün canlılar

Sevinçlerim…Dudağımda gülüş… Gözlerimde ışık…

Arka arkaya dizip tek kurşunla vuruyorlar bizi;

Her şey ölüyor… Dünya ölüyor… Ben de ölüyorum…

Ey! ölüm ne bulaşıcı şeysin sen öyle

Dünyayı başıma… Ölenleri içime yıktın…

Velhasılıkelam

Şu insanın bitmeyen savaşında

Anayım…/ Babayım…/ sevgiliyim…/ Çocuğum

Savaşların ve Tanrıların en masum kurbanıyım yani…

“HİÇ…” sesindeki duyulmayan keskin çığlık

“HİÇ…” sesindeki söylenemeyen ve anlaşılamayan çok şeyim…

Dağ çiçeğim, sevgilim,

Bahar gözlüm, yaprak saçlım, mor bakışlı kızlarım

Ve canım ve canımın gonca gülü biricik oğullarımla

Gülmek isteyip de gülemediğim

Yaşamak isteyip de yaşayamadığım çok şeyim ben…

Erkek… Devlet… Şiddet… Savaş… Ve ölüm…

Çekin ellerinizi dudaklarımdan

İçimdeki ateş konuşsun…

29 Şubat 2020/ 12 Ağustos 2023