Adını Arayan Şiirler 22

Kaldırıp attı

Duvara çarptı bütün rujlarını

Acılardan arta kalan anılarla çarpışarak

Gelincikler arasına daldı ansızın

Ayaklarının altında kızıl kıyamet yangın

Ayrılığın geçmişine dalarak

Ve eskimeye yüz tutmuş bir aşkı hatırlayarak

Yanarak… Toprağın yüzünü ayaklarıyla yalayarak

Yürüdü

Yürüdü

Yürüdü…

Gelincikler kan kırmızı

Ayakları yalın alev ateş

“Hah!” dedi aradığını bulmuşçasına sevinerek

Saygıyla eğilip -özür dilercesine-

Teker teker koparttı papatya çiçeklerini -gelincikler arasından-

Kar kadar sıcak ve kar kadar beyaz bir aynaya bakar gibi

Papatyaları öper gibi, okşar gibi

Dudaklarına

Sürdü

Sürdü

Sürdü…

Büsbütün -kat be kat- papatyaya boyadı dudaklarını

Bir yanında cehennem… Bir yanında kar kış kıyamet

Yüzünde aşka meyleden incecik -buz mavisi- bir tebessüm

Ağlamakla gülmek arasında kapadı gözlerini

Dünya âlem hiç kimseyi umursamadan

Öylece uluorta ansızın uzatıp eski bir anıya

Öptürdü

Öptürdü

Öptürdü dudaklarını…

Dudaklarında rüzgarlara direnen bir kırmızı

Dudaklarında öpülmekten yorgun düşen bir gelincik çiçeği

Dudaklarında papatya…

Dışarda cehennem… Dışarda kar kış kıyamet

Yüreğimde aşk… Yüreğimde bahar bahçe bir dünya

Yaşamak güzel…

Ocak 2017-Eylül 2023