Adını Arayan Şiirler 3

- kısa kes ey şair!

İçinde yaşadığımız bu kan çölünde

Zamanı değil şimdi

En olmaz düşler ve çiçeklerle aşka şiirler yazmanın…

Kan çölünde ucu defalarca mayına basmış

Ve tepesinde bombalar patlatılmış

Yanık, yırtık kâğıt

Ve düş(e) kalka yürüyen

Bir kalem gibi yanıtladı şair; şiirin sözünü keseni…

-Ah, canımı alırcasına, keskin bir kılıç gibi konuşma öyle…

Hiç beklemediğin bir anda

Kim bilir?

Çok çocuk bir anda…

Anlamsız… Yapayalnız ve zamansız bir ölüm kıyısında

Bir savaş ortasında belki -tam da-korkuyla sığınmışken birbirimize

Ya da cesurca savaşırken

Aşk ayaklanır umuda

Yaramaz bir çocuk gibi güle oynaya

Bir dünya düş… Bir dünya umut… Bir dünya çiçekle koşar gelir

-yumruklaya yumruklaya- kırarcasına çalar kapısını yüreğinin

Ve sen; nihayet, germe ger açtığında kapısını yüreğinin

-aşktan payına ne düşerse artık-

Düşlerle, çiçeklerle, umutlarla;

Gökyüzünde güneş/ yeryüzünde cümbür cemaat bir bahar

Geceleri üzerimize yağan kar/ ay ve yıldız

Derin mi derin deniz/ derin mi derin mavi

Mavide dipsiz bakış/ bakışta gülümseyiş

Gülümseyişte öpüş… Bir öpüş… Bir öpüş daha

Öpüşte dayanılmaz tat

İşte o an… Birden bire… Aşkla dolar yüreğin

Bir koşu… Bir koşu… Yürek yüreğe…

Bir umut, bir düş ve imkânsız bir gülüşle -öylece- sarılır kalırsın aşka

-Ah, canımı alırcasına, keskin bir nişancı gibi konuşma öyle…

Kavganın ortasında… Vurulduğun anda…

Vurulup da düştüğün yerde tam da

Kanamayı durduran sihirli el

Ve karanlığı defeden güneşli bir sabah gibi

Hayata yeniden döndürebilir seni aşk…