Adını Arayan Şiirler 7

Uyan…

Uyanmak hatırlamaktır;

Hani dün gözlerime bakmıştın ya uzun uzun

Ellerimi tutmuştun ya hani…

Uyan…

Uyanmak bahardır;

Hani dalda yapraktık ya yeşil yeşil

Kırlarda açan çiçeklerdik ya hani…

Uyan…

Uyanmak rüzgârdır;

Hani dün denizden kopup yüzümü okşamıştın ya serin serin

Yosun kokusuyla sarılıp sarılıp

Tuzlu bir deniz gibi dudaklarımı öpmüştün ya hani…

Uyan…

Uyanmak yaşamaktır;

Hani dün ölüm döşeğimdeydim de bana hayatımı bağışlamıştın

Solan bir çiçektim de toprağıma yağmur olmuştun hani…

Uyan…

Uyanmak aşktır;

Hani dün canından daha çok seviyordun ya beni

Hani ben canımdan daha çok seviyordum ya seni

İki can bir aşk ediyordu ya hani…

Uyan…

Uyanmak kavuşmaktır;

Birbirimize sunulmuş birer armağandık hani

Kalbimizi açmıştık aşkın sofrasına boylu boyunca

“Sevgimiz yeter de artar bize” demiştik hani…

Uyan…

Uyanmak hatırlamaktır;

Hani birbirini hep sevecek olan aşk dolu bir düştük

Tadı dudağımızda kalan bir gülüştük… Öpüştük hani…

Gözyaşlarımla yıkıyorum

Yanan dudaklarımla öpüyorum üşüyen gözlerini

Uyan…