Adını Hecelere Bölüp Birer Birer Kaçırdım Senden

/ağzı kalabalık karanlıkların
sirayet etmiş konuğuna araladın kapılarını
cümle alem dergâhında
bir sükût peşrevi çalınıyor
bir de kalbimden aşkın çalınıyor.../



aşk biter mi hiç diyorsun
sonra çıkıp gidiyorsun
bıraktığın düz cümlelerin kalıyor
bir de manifeston
bir uçurumun gölgesinde yakıyorum cigaranı
külünden bile medet umar gibi

oysa neydi ikinci şık
yakarsan yanarsın

ezbere biliyorum artık seni
üstelik ebcedden bile daha eski
köşebaşında
dam başında
bıraktığın nefretleri topluyorum
isyanlarından yapıyorum sarhoş masalarının mezesini
hiç de katık etmiyorum

oysa neydi üçüncü şık
yoksam yoksulsun

herşeyin sessizliği oldun
dokunduğun kalem surlarını yıkıyor
hiç çıplak görmemiş biri beni yıkıyor
ihanetin seni yıkıyor
hiç olmazsa bu bahar konuş

oysa neydi dördüncü şık
susarsam sonun olur

adını hecelere bölüp
birer birer kaçırdım senden
bedelini ödeyerek büyüttüm içim de gerçeğini
bir cigara molasında sevişmelerimizi
kıskandım her defasında
senin eyvahların doyurdu açlığımı
ayıplığını içtim kana kana
töresel olmayan
törensel yalnızlığında
hep gizlice bakardım sana
göz kapakların açılır da yorulmasın diye

şimdi hatırladım...!

oysa neydi birinci şık
beni çok sevme
düşme bu derde...

alicengizoyunu

(derdimden değil ama,artık bir kibrit alevi ömrüm başkalarını yakıyor...)