Adını Kalbimin Üstüne Kazdım

Yazarken anladım, anlarken yazdım,
Gönül; gönülsüzlerden alınmamakta.
Adını kalbimin üstüne kazdım,
Bu yüzden; yüreğim yanılmamakta.

Benlik kabuğunu kırarken kat kat,
Gözümde fer bitti, dizimde takat,
Kutlu bir kapıya kul oldum, fakat
O kapı, mihnetsiz çalınmamakta.

Bazen har içinde, bazen gül/şende,
Bir lâhza boş durmaz,'Her an bir şen/de',
İçine Aşkının nuru düşende,
Kendinden başkası anılmamakta.

Yollar gide gide sona erince,
Gönül benden gitti, gönül verince,
Hakikat yurduna postu serince,
Şu fena mülkünde kalınmamakta.

Takmışsın bir kere kader çarkına,
Her işi koymuşsun kendi arkına,
Hamt olsun ki vardık farkın farkına,
Kalbimiz, hükmüne darılmamakta.

Evvelim, ahirim, zahirim sensin,
İçimde batınsın, batın'a tensin,
Halk içinde buna, ne derse densin,
Tevhit'siz Zat'ına varılmamakta.

Gerçi Hallaç gibi attırdın nara,
Fakat onun gibi çekmedin dara,
Yaralı kalbime açtığın yara,
Gayri yet eliyle sarılmamakta.

09.11.2007