Adınla Başlamak

Adınla başlamak bir şiire
seni anlatmak şairce
ve yaşamak serkeşce.

Umutları unuttum
eylülün ayrılık teline dokundum
sesimi unutup çokları sustum
küçüktüm
güz yellerine tutuldum
sakladım benliğimi
sen gidiyordun
milyonlarca soruya esir ederek zihnimi

sustun
yalvaran gözlerime inat
dur!bir yerimi kanat
boğulurum hüzün dehlizlerinde
arafta bırakma beni,istersen cehenneme at

güneş rakipsiz
şehir yetim
ben öksüz
kalem kırık
gece sessiz
şarkılar sözsüz
hava ağır
mevsim güz

solak bir ayrılık
tersten geldi zelzele
yangın değil,soğuk çevirdi küle
tahammülüm yok,ısmarlama tesellilere
''hayatın sonu değil'' deyişlerinde cahillik kokusu
Başlangıcı bilmemenin seyrinde atılan acı oku
arta kalan bir insancık tortusu.

şimdiki zaman yada gelecek
-mişli zamana hayal diye bağlanmış iki ek
dediğiniz gibi olsun
''beklenen sevgililer,hiç gelmeyecek''

geçmişle yaşamak düşüyorsa payıma
Tur dağında Musa,elinde asa
Nesim-i ile yüzülmek,asılmak Mansur'la
özlemek Mevlana ile,kavuşmak Yusuf'ca
ve beklemek Eyüp'ce bir mağarada
sonrası yaşadığını sanmak serkeşce.

çizgiler iniyor yüzümden hayata dair
ne yazdıklarım şiir
nede ben şair
yüküm ağır
özlemle yoğrulmuş bir kahır
sesim yankılanıyor arşta
sen bir sır,dünya sağır
ağır diyorum sevgili sensizlik çok ağır.