Adonita
Görüyor musun? Adonita
Aşk geceye güllerini döküyor,
Mahsun bakışlı bir kadın
İçkisini yudumlarken
Gökyüzü, aşka vokal yapıyor.
Kastanyetlerin raksında yaşamın yalanları,
Bir köşede yalnızlık,
Kendi senfonisini yazıyor.
Her köşe başında bir hayat var,
Kendine ait olanı yaşıyor.
Duyuyor musun? Adonita
Bir adam seni sevdiğini söylüyor.
Sen umarsızca eteklerini kaldırıp,
Topuklarını yere vurup, dans ederken,
Çaresizce boşluğa bakıyor.
Sigarasının dumanında hayaller ,
Üzerine konfetiler yağıyor.
Ah Adonita ah...
Anlamıyor musun ?
Hissetmiyor musun?
Kendi şarkın sustu kendine,
Bilmezden,
Görmezden mi geliyorsun.
03.02.2012 Bodrum
bu şiiri bugün gündüz okudum, tam yorum yazacaktım bir arkadaşım geldi. şimdi bir daha okudum. şiirlerinizi sanki birebir tanıklık yaptınız olaylar üzerine yazıyorsunuz bu da şiirlerinize ayrıca tat veriyor. aynı ruhta devam ederseniz çok başarılı olacağınızdan eminim daha güzel, sanatsal değerleri daha yüksek şiirlerde buluşmak dileklerimle... saygılarımla: rr.akdora
"Şiir her şeyden önce musikidir"der Verlaine...Şiirinizin musikisini duyumsadım kastanyetler raks ederken yalnızlığın boş kadehine.. şiirdi...kutlarım saygımla
okumaktan keyif aldım..
tebrık edıyorum