Adsız

Saatin tiktakları vuruyor beynine
Gecenin karanlığından gözleri acır
Ayakları birbirine sürtünür de ısınır
Söyle, kilometrelerce ötedeyken aklı
Bedenini uyku tutar mı?
Yorgun şehrin horultularını dinler nefes alıp verirken
Akrep yelkovana yetişir
Resimlerinin üstüne düşer gölgesi
Kirpiklerinde biriken hasreti
Oysa ki henüz çok gençti
Peki ruhunda hissettiği ağırlık neredendi?
Uyuyakalmamalıydı
Anlatması gereken bir masal vardı;
Ama o, sevdiği burnunda tüterken
Düşünceleri ağır, kalbi pır pır
Uyuyakaldı
Farkı yok dünden aslında
Ama kapalı bu sabah hava
'Birlikte geçmeliydi gününüz',
'Ayrı geçmemeliydi' dercesine
Yatakta ter içinde
Dönüp durdum birkaç kere
Hayalini oturttuğum yerde
Sen olmalıydın, en azından bugün, boşluk yerine.