Adsız

Elleri üşüyordu
Kime göre havadan,
Bana göre yalnızlıktan
Elleri, ellerini tutuyordu
Ama artık, ısıtmıyordu
Kız, suskundu
İçinde kopan fırtınaları susturmuştu
Çocuk, gidecekti
Kız gözlerini açtı,
Çocuk yok oldu.

Dön, diyemedi
Kime göre gururdan,
Bana göre anılardan
Canını yakan anılar
Alevlenecekti çocuk dönerse
Kızın sesi titriyordu,
Çocuk uzaktan
Hala onu dinliyordu.
Kız sussaydı,
Çocuk kaybolacaktı.

Ağır bir zehir gibi
İşlerken ciğerine
Yazdı bu satırları iş yolunda
Karmakarışık içinin kanaması
Kanayan duygularının iyileşmesi
Gerekiyordu
Ama kangren olmuş zamanı,
Akmıyordu ne ileri ne geri
Çocuk noktaladı şiirini, şairliğini
Bir o kalmıştı kıza zarar vermeyen
Vermemeliydi.