Adsız

Ciğerlerime dolduğu vakit kömür
Hatırlatır bana en güzel günlerimi
Nasıl geçirdiğimizi bu şehirde, ömür
Bembeyaz bir kağıttın sen,
Yazar yazar doyamazdım sana
Yeşil gözlerin bitirirdi beni
Çirkinleşmeye başlayınca yazım,
Kırıldı kalemim
Şehrin kalbinde bir otogar
O otogarda birikmiş vedalar
Geceye kavuşurken gün
Otogarın sessizliğini hatırlıyorum hala
Kalkmaya hazırlanan son araçlar;
Acele acele yürüyen insanlar;
Başı omzumda ve ağlamaklı bir sevgili
Uzak değil asla, o kadar zaman geçmedi ki,
Gözlerimi kapamam yeterli
Anmak için en güzel günlerimi
Nasıl geçirdiğimizi bu şehirde.