Adsız

Yaşayan bir ölü olmak
Var olup da yok olamamak?
Sığmak istememek sahip olunan bedene
Mutsuzluk çepeçevremde
Yavan bir nefes alışveriş olan yaşamak
Riya, yalan ve dolan
Günlük sıralı işlerimden sadece bir kaçı
İstemeden, bilmeden mi düşüldü bu hale
Yoksa bilerek mi ?

Kendine iyi bak denilen temenniler yerini
Hadi ama neden? Niçin? Ne zaman?
Bu bedendeki beklentiler
Sadece bunlar oldu.

Sevgisiz
İlgisizce
Gelen Giden
Günler!
Geceler!
Yeni doğana
Bu gün kötü ne olacak diye bilmeden başlamak
İstememek güneşin doğuşunu
Bu gün sondu deyip kapatmak gözleri ışığa
İstek artık hep bu
Ama
Bu temenni olarak istemek değil
Yapabilmek.

İşte o cesaret
Nerede
Onu arayıp bulmaya bile güç yok
Son zamanlarımda hep dedim
Yoruldu kalbim
Kırıldı kalbim
Güveni kalmadı kimseye diye
Son perdede
Terk edilmekte eklenince buna
İçim Yandı
Kordu Kül oldu
Artık kırıntı bile kalmadı
Umuda

Renklerin solduğu gecede
Karanlığın bir parçası olmayı istemek
Yada Bilmek
Düşün
Gece
Karanlık
İçin hepten karanlık
Birleştirip karanlığı
Parçası olabilmek
İşte Bütün mesele bunu çözebilmekte
İş sadece azıcık cesareti bulabilmekte.
Gerisi
Koca bir NOKTA