Adsız Şiir'im

gerçeğin dili ışık savurur karanlık içinde
tutunur yaşamın direncinde

sevdaya tutunmak yürek ister
şairi var sayan cesaretidir
yoksa kalır mı edebi...

ahbabın varlığında şiiri cihanda
nerde kaldı sonsuz olan edebi
günü güne eklemekle
evel zaman içinde kalan oldu mu
tarihe yazılanı gerçeğin dilinde

şiirini dökersin gönlüne
döktürmesen cemaline
bir noktadır
O da yoksan
var oluşun yokluğuna say
sivri dil ne çeker her halin dilinde

gerçeğin dili yok sesin
ışığa savrulan sensiz dilin

bir ömür geçsede unutmam
şiirin çıkmaz sokkakların deminde
anlamazların diline düşüren
dilin kemiği yokluğunda buldun beni

anlamaz aşığın dilinde
öz söyledin koz kaldın dilimde
kendi deminde var olur
kalır düşersin sözünden

bulmuşsun kendine derken
vurma bulma dünyası
bize kalan zahirin
sana düşkün olan
görünmeyen ahuzarına dem eyle ki

sen bulursun kendine kanarsın
yok oluşun pişmanlığa faydası olmaz ki
olur olmaza deme
olursun rezil rüsva alemin dilinde
hep sürmez şatavatlığın öznesi kalır edebi..

adı olmayan şiirim
sana benzerdi
adsız şiirim
İsimsiz kimliksiz
.
26/04/11 - Karataş

*bilinmeyen bir öykünün bilmezleri varsa../mutlaka dirilir bilmezler bir gün bilinir *