Adsız Şiirlerimin Sarhoşu Oldum

Ah
derin uykulardayım
artık uçamadım gözlerim bakıyor
renkli duvarların kahrında umudu mahkumun hasreti

yorulan şiirlerin nazından
niyazından uçan kuşların ağzındaki başak tanesi
tüştüğü toprakta büyür elbet

şiirlerimle kol kola gezdiğim yolların
gecesi tasası yok olan gülüşümdü

sevda yükü çekmeyen bilmezmiş
benliğin
senliğin en son durağına kitlensede
anlayacak
her şeyin başı sevda diye

sevenler ne emekle yüreğinde neler taşırmiş
bilinmez ama
ölümlü aşklar leyla ile Mecnun ancak yaşayanmış
sevgiye ulaşmak doyumsuz sevdalarda

inat isyanın iz düşümüymüş
yürekli yüreklerin cesaretini anladım en son durak da..
şarkılar yaptım kendime
sonrası boğaza çalmış deryası amansız rüya

kıyılara salmış düşlerini
hançer yarası değil dil yarası gönlümün ilacı
yer gökte yerde dumanlı dağlarım ardında
gecelerime ay yıldızın düşmüş
yürümüş yürümüş dağ yamaşlarında

görünmez aradığın sönmüş cevher taşı
alevlen ateşin buzları erirken
sevdiğimin uğur taşı parlıyor yüreğimde

son sözün söylerken yorulduğum
kadersiz adsız şiirlerimin sarhoşu oldum
seni düşünürken

yaşarken gözlerinden öpsem
sevdiğimin göz nuruna kaldı gözlerim
senden öteye uyudum sonrası uykusuz gecelerim

s/onsuzluğu düşünürken..
bir nefes ömüre dağılan gözlerim
sevdaya b/aktı yaşarken...
adsız şiirlerimin sarhoşu gözlerim

22*09*13*Karataş*