Adsızlar - 5

sokaklar soytarısı
günışığında sigarasını yakan düzenbaz
nefesini çaldı gökyüzüne
ateşin barutla imtihanı gibi saçmalıkları
atmıştı öncesinde çağladığı geçmişin
karanlık bir düşünce beliriverecek
kara kalbin tıkanık damarlarında
saatçinin zamandan anladığı kadardı hepsi
adileşen düzenin bir yansımasıydı
belkide hissedemeyecekleri
ona aşkı anlattığını zanneden
edebsizin suratına tükürmek istedi
yaratılmak sadece bir andan mı ibaretti
gözünü cür'etle alan güneşin ışığından
geceleri korkusuzca bakamaz oldu ayışığına
kaçtığı şey dolunay değildi
içine doğan batının maymun iştahlı kaşifleriydi
ya onu da yeniden keşfetmek uğruna öldürselerdi
batının insanlıktan nasibi buydu kendi hesabınca
uzun bir gazel dizmek istedi yakılan tarih sayfalarına
doğunun vefasız semtlerinden bir vedaya kavuştu
şimdi dağların insan yakan kokusuyla yetişti yarına
bir mazlumun gözlerine bakmadan küfürler savurdu yüreğine
ıslak bir düşünceden ne beklenirdi ki devrim adına
cinayetin tek sorumlusuymuş gibi davranmaktaydı vicdanı

kara kalbinde yeni - kara kalemlerce karalanmış önceden- bir sayfa açtı
bir kadının yüzünde eski -gelecekten aklanmış mesih- bir şeytan gördü

dağıldı her bir yanına mükafatsız erdemler coğrafyasının
tanrının egemenliğinden korkan insanların arasından gelmişti
elçiye konuşmak kolaydı hiç bir kaynağa başvurmadan
öncekilerin izi bir kuıyunun dibinde son bulan yüzüğün yazısıydı
karanlığın cesetlerde sinsice ilerlemesiyle yolunu bulmuştu kötülük
kendi huzurundan kendisini kovmak zorundaydı anlayabilmek için kendini
insanları öğrenmek adına her şirke bulaşan bir vahşet timsalıydı evladının gözünde
ölüme tutkun bir sevdaydı yüreğindeki boşluklardan tüten dumansı sebepler
kaybolmuş bir geçmişin izide kaybolmuştur hayal yollarında
hayatın kendisi ağlamaklıdır şimdi ölüm acısının yanıbaşında
uzaklara gitmek ve bilinmez savaşlarda ölmek
asla barışın kardeşini adil bir hükümdar kılamaz bu memlekete

sadece soramazsın, ya yaparsın ya da adsız doğarsın
hayata karşı hep ölümle berabersin
işte bütün hikayen bu!