Affedebilecek misin
merhaba çocuk;
bu satırlar kirletilmiş dünyandan...
avuçlarından zoraki koparılan
bir hayatın yamacından,
senin payına vurulan yükün
en saygısız anından...
üzgünüm çocuk;
umuduna ışık olamadık
sokakların kana boyanırken,
göremedik ezilmişliğini...
barışı simgeleyen uçurtmalarını
kurşunladık
bile bile seni hiçe saydık
affet bizi çocuk
biz büyürken, sen küçüldün...
yarınlarına;
hiç üşenmeden
karabulutlar sardık,
güneşini bir anda çaldık
yıldızlarına bir tekme attık
gözyaşlarına bile bakmadık,
hükmettik senin dünyana
içimizdeki canavar seni öldürürken...
henüz bitmedi çocuk;
masum yüreğine
cehennem çiçekleri ektik...
önce suladık,
sonra zehrimizle büyüttük,
en sonunda da biçtik...
körpe canını katlederken
fethettik küçücük dünyanı...
yetmedi;
işgal ettik düşlerini,
elindeki oyuncaklarını kırdık...
anlamsızca bakan yüzüne
gülüp geçtik,
hayatın tokadını
ilk defa,
biz vurduk sana çocuk
affedebilecek misin?
Polat Tek
07.02.2015
MİNİK NOT:Şiiri bırakmıştım 3 hafta kadar oldu sanırım..
Ayşegül hanımın bugün ''yazmalısın'' demesi üzerine
peki dedim
konu olarak çocuk dedi
bende yazdım vesselam
umarım olmuştur...
yazmak güzeldir şaire, çünkü dökülenler yürekten düşer bir zaman yazmak gelmedi belkide ruhumu dınlendırdım bu vesile ile saygılarımla...
umarım olmuştur demişsiniz... öncelikle tekrar yazma gayretinizi, isteğinizi tebrik ederim ... içinde çocuk olan her şey güzeldir, anlamlıdır ... sevgiyle kalın