Affet Çocuk

"Hani acının rengi olmaz derlerdi
Artık bir rengi var, kömür karası.!"





Gülüşün baharda her çiçeğe renk veren
Güneş gözlerinden çalmış sıcaklığını
Kirpiklerine cennet aşılmış
Öyle masum ve temiz ki duruşun





Söyle.!
Nasıl anlatabilirim ki, babanın bir daha dönmeyeceğini
Yanaklarından öpmeyeceğini ve saçlarını hiç okşamayacağını.!
Nasıl anlatabilirim sana günün karanlığını
Gözlerinden aldığı güneşle metrelerce yer altında çalıştığını
Şimdi nasıl anlatayım, ışığın söndüğünü, babanın yokluğunu.?





Nasıl anlatayım küçüğüm, gözü doymaz
Ve cebi dolmaz büyükleri
Söyleyecek sözüm kalmadı
Utanıyorum çocuk.!
Boynun bükük kalışından
Bir daha baba değemeyişinden
Yüreğimin iki taş arasında ezildiğini
Nasıl anlatayım küçüğüm nasıl.?





Tükendi sözlerim, düğümlendi dilim, utandı yüreğim
Affet çocuk affet.!
Kimsesiz ve öksüzlüğüne kör düğüm attığımız için.!