Afil

saatleri toplayarak ilerliyorum caminin kenarından
durmadan yol alıyorum ki
şu ilerde duran afil adamın
gizli adımlarının
içine düşmemek
ve söylediği ki'li cümlelerin tesirinde kalmamak için
hızlanıyorum kısa bir süre

kısa bir süre diyorum
çünkü bana emanet edilenleri
romanın satırlarında okurken sayfalarının arasına koyuyorum

oysa ki
ibramvari şekilde avuçlarıma tutuşturulan
nacizane iyi fikir olduğunu düşündüğüm
aceleci ihtimaller dediğim bu emanetler
sonsuza dek acayip olarak gördüğüm özlerimden ibaretken
bağışlanan kutsal söz niyetinde okunuyordu bugün

bugün
tesadüfi uyku halinden
derin sızıntılar yaşanarak da olsa
(belki de rüyada)
üzüldüğüm hüzünler gönlümden süzülürken
sokaklarından ezbere caddeler çizip renklendirdiğim
küçük aldanmalarımla batılca inandığım
savunduğum
tek gerçeğim olan soru işaretleri
bana gerçek yalanları anlatıyordu

anlatılanları işitmek ister gibi bir düşüm yoktu henüz

henüz dediğim
şimdikinin dün hali

dolaylı da olsa tümleçlerinden üç beş harf kapıyordum
laf-ı güzaf timsali
özneyi yükleme bağlarken
camiye tekrar dönüp aşkı selamlıyordum

istemsizce zayıf yüzünün benlerinden
ve sözlerinin arasındaki edat karışımı ünlemlerinden
ki bağlaçlarından çoğu zaman
belki sıfat ve zamirinden alıyordum
bu delicesine yazma cesaretini

telmihinden cinasına
tevriyesinden
(ki çoğu zaman kinayesinden)
teşbihine
leylasından mecnununa
tüm dakikaları sunuyordum ayaklarına

ayakların diyordum -vakti geldiğinde-
ya bana doğru koşacak
ya benden ömür boyu kaçacak


25.02.16