Afil Gemi

Ara sokakları,

mutluluk ve mutsuzluk dolu

nükhetler sardı.

Aşktan mahsur kalan kalplerin,

kanlı ellerindeki can çekiş sesleri,

nerede olursan ol,

aynı netlikle duyulacak şekilde.

Zulmet ve o kadar etkili ol ki,

göz gözü gördürmedi bu zulüm, dedirt.

Hayatım, o dakikada uyanıp

gözlerini semaya diksin.

Ruşenlik, yeryüzündeki fanilerin,

penceresinden sinesine girsin...

Sinelerin düşünce karışıklığı,

alevlenmiş olsa gerek.

Her mevsimin Ay'ı semadan,

al denize düşenlerle,

farklı bir ton çıkarmaya çalışmakta.

Bu tondaki sesle ilerleyen gemi,

çığlığımı da bastırır.

Sen aldırma, yanındaki aşığın,

sana mutluluğu doya doya yaşatır..

Okyanusta âfil bir gemi biliyorum,

bir ucunda sen ve aşığını,

bir ucunda ise beni taşıyan.

Bu ayrılık,

gemideki dengeyi sağlamak açısından.

Galeyan çıkaran dalgaların,

çıkardığı sesler, gözleri titretmekte.

Kulağın çıkardığı çınlama sesleri,

dans ettiriyordu sanki,

ağlamaklı sözleri.

Bu yolculuk esnasındaydım,

mutluluğum ise hala bakire.

Hiç kimse orta parmağıyla,

itmedi mutluluğa, kendisini.

İçim, aşığımın verdiği acılarla, âgînken,

kısmet, itilmesini beklemiyordu zaten.

Ama ben bekliyordum seni, her zamanki gibi.

Ölümün benimle buluşacağı ana dek..

Her kulun sonunda,

tadacağı ezgiydi,

sela sesi ve

yayılıyordu ses dalgaları,

denizin bütün dalgalarına.

Ölümden önce fanilere mesaj veriyordu,

Azrail'in hançerinden çıkan bir,

-Selamun aleyküm-

Buna rağmen,

insanlar aynı tas, aynı hamamla,

yıkanmaya devam ediyordu.

Bu eylemsizlik,

dilden çıkarmasa da,

diş gıcırtısından çıkarıyordu.

Korkak ve samimiyetsizce,

-Ve aleyküm selam-