Afili Sevda

Saçların rüzgarda bir başak misali sallanırken
Ruhuma üflediğin her bir esintinin zerresine dahi
Kurban olduğum
Ben seni severken ne fırtınalar yaşamışım
Her telinde ince bir sazın, ne kadar yanmışım

Anladım ki korkmak aşka mani değil
Gözlerinde kaybolmak boğulmak mı sanırsın
Ben her damlasına mahkumum yaşlarının
Alnından bir ırmak süzülse de
Yüreğime değse
Asırlarca susuz kalmaya razıyım

Pek bilmem afili kıyafetler giymeyi
Güneş gözlüklerini tanımam
Hatta saçlarım sallanmaz rüzgarda
Ama öyle mısralar dizerim ki bakışlarına
Yeri göğü sarsarım gülüşünün uğruna

Ah, işte sızlıyor damarlarımın ince dalları
Yüreğimde bir kırgınlık
Almış başını gidiyor kimsesiz kuşlar
Sabah cıvıltıları gözlerin güneşe değdiğinde güzel
Ve bir geceye asılı kalmak seninle
Bin gündüze bedel...